Begin januari ben ik begonnen met een schilderij in grijs. Alleen zwart en wit gebruiken. Ik had geen idee dat het zo’n uitdaging zou zijn. Dat grijs niet mijn kleur is mag duidelijk zijn, maar het moest kunnen.
Het idee was in dezelfde stijl te schilderen als de serie die ik net had gemaakt in sienna en bruine tinten met rode ballen. Ik had zo’n plezier gehad met het maken van die serie dat ik dacht dat het leuk zou zijn om zoiets ook in grijs te maken, wat kennelijk helemaal in is! Dit zou een makkie zijn. Niets was minder waar. De eerste paar keren dat ik bezig was had ik het gevoel alsof ik niet meer wist hoe ik moest schilderen. Het was gewoon frustrerend! Waarom was dit nu zo moeilijk? Was het echt alleen door de kleur?
Uitdaging 
Ja, ik vertel steeds aan mijn cursisten “kies de kleuren uit waar je behoefte aan hebt”, nou behoefte aan deze kleuren had ik niet. Was dit puur verstand of wat was dat?
Ik heb mezelf gewoon uitgedaagd hoe het is om met alleen zwart en wit te schilderen. Verschillende tinten grijs. En rood. Rode ballen mogen erin komen. Maar ik wilde het rood zo lang mogelijk uitstellen. Eerst met het grijs aan de slag. Maar grijs voelt kleurloos aan. Het voelt voor mij heel dood. Geen inspiratie. Donker. Geen plezier. Ik vond het geen fijn gevoel.
Grijs
Ik had ooit gelezen dat als je heel depressief bent het heel goed is om in grijze tinten te schilderen. Je komt dan tot rust en op een gegeven moment ga je snakken naar kleur. Ik had dat ooit gedaan en binnen no-time had ik hallucinaties van paars en turkoois op mijn doek. Het schilderij werd uiteindelijk ook die kleuren!
Ik ging verder met mijn ‘grijze’ schilderij en op een gegeven moment heb ik stiekem even wat bruin erbij gedaan. Je kon het niet zien, maar psychisch gebeurde er wel iets. Mijn schilderij kwam op gang. Daarna heb ik geen bruin meer gebruikt. Ik was er doorheen.
Paniek
Ik besefte ook heel goed dat het grijs mij meenam in mijn ‘schaduw kant’ als het ware. De angsten die ik op dat moment voelde waren best heftig: privézaken die niet zo goed gingen. Ook zakelijk nog steeds onvoldoende om van te kunnen leven. Toch ook wel een paniekerig gevoel van hoe kom ik hier doorheen? Wat moet anders? Waarom lukt het niet? Wat houdt mij tegen? En dan nog al die toestanden in de wereld, zoals in Amerika. Wat voor een wereld leven we nu in? Hoe kon iemand als Trump president worden? Het voelde heel surreëel. De reacties van mensen op elkaar kon ik niet altijd begrijpen. Zoveel mensen stonden lijnrecht tegen over elkaar. Dat voelde heel eng. Aan de andere kant zag ik ook hoe velen juist gingen verbroederen. Misschien is dit juist wat we nodig hebben, dat wij voor elkaar opkomen. Dat we inzien dat we allemaal één zijn. Dat we allemaal wereldburgers zijn. Niemand is meer belangrijker dan de ander, respect naar alle culturen, rassen en geloven. Dat we elkaar juist nodig hebben omdat we allemaal ons eigen specifieke talenten hebben. Duidelijk, er kwam heel veel stress en frustratie naar boven.
Naast het schilderen ben ik ook thuis bezig met een opruim-challenge: 9 dagen lang, 27 dingen per dag wegdoen, weggeven. Al redde ik het niet 9 aaneengesloten dagen achter elkaar, ik ging toch iedere keer dat ik weer wat energie en tijd had verder met opruimen. Het grijs werkte door. Opruimen letterlijk en figuurlijk. Uiteindelijk merkte ik dat ik weer zoveel plezier had in het schilderen, ook in het grijs schilderen met accenten van zwart en wit.
Power 
Hoe raar het ook moge klinken, het grijs gaf me uiteindelijk rust. Het grijs hielp mij om te ordenen, om rust te creëren in de chaos in mijn hoofd en in mijn leven. Prioriteiten stellen. Voor mezelf kiezen. Vooral voor mezelf kiezen, hoe moeilijk dat soms ook is. Het grijs nodigde me uit om weer te spelen en de kracht van wat ik kleurloos noemde te ervaren. Wat is dit een bijzonder ervaring: écht voor herhaling vatbaar! Ik kon zelfs met gemak het moment uitstellen dat ik rood wilde toevoegen. Ik bleef bezig met de grijze tinten om elke lijntje goed af te maken. Te perfectioneren! Wat is de kleur grijs powerful! Het geeft kracht.
Er ontstaan veel weerspiegelingen. Letterlijk en figuurlijk. Ik voel veel kracht. Ik heb weer enorm veel plezier en heb lol in wat ik weer neerzet. Het lukt ook. Verrassende dingen ontstaan, wat ik echt niet zag aankomen. Het is weer kicken!
Mijn proces
Op Facebook heb ik regelmatig de vorderingen gedeeld. Stap voor stap, wat er gebeurde en hoe het ontstond. Ik hoop op deze manier duidelijke te maken wat zoal kan gebeuren tijdens het intuïtief schilderen. Elk schilderij is een ander proces en soms is het gewoon heel rustig. Persoonlijk vind ik dit soort schilderijen kicken. Niet alleen door het resultaat, maar vooral het proces wat er met mij gebeurt. Ik ga de stappen hier niet herhalen anders wordt deze blog erg lang. Je kunt hier de gratis e-boek aanvragen
Dat de kwast zo krachtig is, wist ik. Onderschat nooit wat een simpel lijntje letterlijk en figuurlijk voor een effect kan hebben. Zowel letterlijk als figuurlijk. Dat kleuren ook zo’n enorm effect op je kunnen hebben, wist ik ook. Maar ik wist het nog niet van de kleur grijs. Zo zie je maar dat het soms heel goed is om volledig uit je comfortzone te stappen, jezelf in het diepe te gooien zonder bandjes. Uiteindelijk heb ik mijn gevoel gevolgd en onbewust gekregen wat ik echt nodig had!
Ik gun het ook iedereen om dit te ervaren, met hun eigen kleuren of juist niet de kleuren die bij ze horen. Grijs misschien? Het is echt zo gaaf om in deze overgave te zijn. Eén met je doek. Dit is echt zo verslavend. Ik ben een echte schilderjunkie!!
Wil je het eind product zien, kom dan op bezoek in het atelier.
Heb je zelf zin om te komen schilderen en kijken wat er met jou gebeurt, meld je hier dan aan.
