Vandaag een verhaal van Roos. Zij schildert al 9 jaar bij mij. Zij wilt graag een paar ervaringen delen van processen tijdens het schilderen.

Hoe gaat het met mij?

Een leeg vel aquarelpapier.
Hoe voel ik me eigenlijk ?
Waar heb ik behoefte aan ?
“Iets” in mij “weet” alleen maar zwart.
Waar is mijn levensvreugde ?
Ik pak zwarte verf en mijn hand maakt een soort spiraal.
Hé, dat lijkt wel zo’n jojo-drop uit mijn jeugd.
Voelde ik me toen ook al zo “zwart” ?
Ik herken het wel, maar mijn kern, wie ik in wezen ben, voelde blij en geel. Dat was vroeger ook mijn lievelingskleur.
Ik schilder geel in de kern van mijn drop, dat voelt al beter…..
Het is verder wel erg veel zwart en grijs.

Lach en een traan

Dan voel ik een beetje rood opborrelen. Waar zou ik dat willen ? Aan de basis maar. Het lijkt wel een aanwakkerend vuurtje,haha.
Terwijl ik zo bezig ben, mijmer ik verder.
Dan ineens zie ik, dat als ik aan de “staart” van de drop trek, hij afrolt en alle grijze muizenissen vliegen in het rond ! Weg !20160515_152003_resized
Ik schiet in de lach.
Dan ineens is er ruimte voor meer kleur, vooral véél blauw. ( hé Jomanda, was dat niet de healing-kleur,haha !)
Dan maak ik stippen bovenin,zomaar. Ha, dat lijken wel wervels, een ruggengraat…. heb ik die ? Ja ècht wel !
Dan nog drie baldadige stippen links boven.
Zo lijkt het ineens een hondenkoppen met wapperende oren !
O, wat mis ik nog steeds mijn trouwe vriendje. Nu al vijf jaar…..  Dat gemis komt de laatste maanden steeds vaker boven borrelen, maar zo zonder hond geeft toch wel meer vrijheid. We zouden er niet meer aan beginnen….
Gevoel versus verstand…..auw !

Levensvreugde!

Een nieuw vel aquarelpapier.
Ik besluit te schilderen wat er gebeurt als ik aan de staart van mijn drop trek. Hoe ziet dat er uit ?
Ik maak een gekromde lijn van links naar rechts,een ontrolde drop. Maar ook…..het silhouet van een zittende hond. Voor de grap maak ik er twee oortjes op en dan ineens weet ik het zeker, het moet een hondje worden. Een yorkshire terriër.  Grote hond in een klein lichaam.
IMG-20160424-WA0002En die is er toen gekomen. Óók in het echt. Onze kleine Whoopi,vol levensvreugde!

Ontdekkingsreis

2007,mijn allereerste schilder workshop bij Sylvia. Intuïtief, intuïtief uitproberen van verf, kleuren, materialen… Het hoeft niets voor te stellen, nergens op te lijken, gewoon lekker spelen…
Dat valt best nog tegen. Ik voel allerlei weerstanden binnen mezelf en hoor een heleboel, meest afkeurende en commentaar leverende stemmetjes.20160515_161938_resized
Dan ineens ervaar ik een soort doorbraak en krijg er echt lol in.
Een kloddertje hier, een kloddertje daar…, goh, wat een woeste zee ! Kijk, ik klodder een paar schuimkoppen !
En dat lijkt wel een palmboom ! Kan dat wel, zo vlak aan zee ?
En die kleuren, wat een hitte stralen die uit !
En voor ik het weet heb ik onbewust een mooie herinnering op doek aan India, waar ik nog niet zo lang geleden 6 weken op rondreis ben geweest met mijn lief !
Bedankt Roos voor het delen van je ervaringen. Deze schilderijen zijn nu ook in het atelier te bezichtigen. Kom gerust kijken.
Er gebeuren de meest wonderlijke dingen tijdens het schilderen. Iedereen heeft zo zijn/haar eigen proces. Ben je benieuwd hoe het met jou zou gaan? Kom dan gerust een proef workshop doen of gelijk met de 10 weekse starten.