Vlinders en intuïtief schilderen – symbool en methode voor transformatie!

Wat zijn vlinders betoverende insecten! Het besef dat ze begonnen als rups; struinend over een tak met blaadjes, eten ze langzaam hun weg tot er alleen maar bladstelen over zijn. Volgroeid gaan ze een mooi cocon spinnen van soms heel bijzondere zijde en hangen dan ondersteboven aan een tak tot ze getransformeerd zijn tot vlinder. Op het moment dat zij er klaar voor zijn komen ze zelf uit hun cocon. Een prachtige gebeurtenis en een indrukwekkend wezen is dan in al zijn glorie te zien.

Dit is eigenlijk het proces van intuïtief schilderen maar eerst een verhaal over de vlinder ter verduidelijking.

Behulpzaam

Jaren geleden heb ik een verhaal gelezen over een vlinder die bezig was om uit zijn cocon te komen. Iemand vond het kennelijk zielig dat de vlinder zich eruit moest wurmen en vond dat hulp nodig was. Dus die aardige persoon maakte het gat groter voor de vlinder om eruit te komen. De vlinder viel eruit en lag stil op de grond. Die bewoog niet.

Die aardige persoon keek zo beduusd en kon er niets van begrijpen. De tuinman kwam naar de persoon toe en zag wat er was gebeurd. De tuinman vertelde dat het van enorm belang was dat de vlinder zich juist zelf uit zijn cocon moest wurmen. Door al het gewurm werden de levenssappen in de vleugels geduwd waardoor de vlinder daarna kon vliegen.

Dat was nu niet gebeurd bij deze vlinder. Die aardige persoon werd heel verdrietig want ineens was er het besef dat in plaats van de vlinder te hebben geholpen, de vlinder nu juist dood was gegaan.

Wij mogen allemaal “wurmen”

Regelmatig denk ik aan dit verhaal. We willen allemaal uit liefde anderen helpen. Ouders willen zo graag hun kinderen helpen en beschermen en helaas, ook zij zullen zich door het leven moeten “wurmen” om sterker te worden.

Het gebeurt wel eens dat ik nieuwe cursisten krijgt die ervan uitgaan dat ik hun schilderij ga “lezen”. Dit wordt elders kennelijk vaak gedaan bij intuïtieve schilderlessen. Bij mij niet.

Eigen ontdekkingsreis

Ik ga in gesprek met de cursist en stel vragen, soms lijken de vragen wel heel raar. De antwoorden die dan gegeven worden blijken een juist beeld te geven van wat er gaande is bij die persoon. Alleen die persoon weet wat er gaande is met zichzelf. Alleen die persoon kan invullen waarom een bepaald stuk in het schilderij bijvoorbeeld uitermate irritant is. Dat mag ik niet voelen voor die persoon. Het is zijn eigen ontdekkingsreis. Zijn pad.

Transformatie

Op moment dat wij in gesprek gaan wordt het vaak duidelijker. Veelal wordt dan voor een andere kleur gekozen of vorm of beiden. Die irritante plek wordt “getransformeerd”. Het is soms zo bijzonder wat er dan gebeurd met het hele schilderij en ook met de persoon zelf.

Er is ineens een besef over een “probleem” of “situatie”. Dan wordt er met andere ogen naar gekeken. Er is geen ontkenning meer mogelijk dat er iets aan gedaan “moet” worden. Het schilderij – vanuit het onderbewustzijn – heeft de situatie naar de oppervlakte gebracht omdat de tijd er rijp voor is dat er iets mee gedaan mag worden.

Als ik die “irritante” stukjes had aangekaart op het moment dat de cursist er niet rijp voor was dan was de kans heel groot dat er alleen maar protest zou komen. Of dat het totaal geen indruk had gemaakt. Dat zou heel logisch zijn. Hij of zij was er nog niet aan toe. Dan zou ik iets opdringen omdat ik het zag.

Ben ik de stoorzender

Je begrijpt het al, dan dood ik het proces al voordat er iets mee kan gebeuren. Dan ga ik het transformatieproces in de weg staan. Zo help ik de cursist niet en zal er alleen maar frustratie komen.

Een bewuste reden voor dit schilderproces

Dit is ook een reden waarom wij niet elke keer een nieuw schilderij maken. Het is een proces. Door er elke week mee verder te gaan ontstaat er een band met je schilderij, met je onderbewustzijn – met je hart, met je ziel, met je bron – hoe je het zelf wilt benoemen en hoe je het zelf ook ervaart. Je begint als het ware als een rups. Je ontdekt iets wat veranderd mag worden. Je gaat dan in je cocon totdat het helder is wat, waarom en hoe het getransformeerd dient te worden. Dan doe je dat op je doek en de blijdschap en ontlading die je dan ervaart, dat is dan de vlinder die bevrijd is.

Het transformatieproces gaat door tot er niets meer is om te transformeren. Ik verwacht dat dit een helder beeld geeft van het intuïtieve schilderproces zoals ik die geef. Het is vanuit mijn eigen ervaring dat dit proces zo is ontstaan en dat maakt het iedere keer weer heel bijzonder. Het is ook een methode die altijd in ontwikkeling zal blijven.

Onze meningen

Daarom is er een belangrijke regel in het atelier. Wij houden onze opmerkingen over andermans schilderijen bij onszelf. Niemand weet immers waar het schilderij van een ander precies over gaat totdat de persoon het zelf weet en vertelt als die dat überhaupt wil delen. Het is heel menselijk om dingen die wij zien of ervaren gelijk te willen delen met een ander. Er zit dus altijd een risico aan om te spontaan jouw mening te geven over het werk van een ander. Uiteindelijk vertelt jouw mening alles over hoe jij het ervaart en eigenlijk heeft de persoon in kwestie daar niets aan. Vooral voor een beginner kan dit verwarring veroorzaken. Tegelijkertijd kan ook een doorgewinterde schilder een dipdag hebben en erg gevoelig zijn voor de opmerkingen van anderen.

We gaan dus met respect met elkaar om en met ieders kunstwerk. Dit alleen al is soms een grote transformatie.

Levenspad

Het leven is voor iedereen een evolutie. De een heeft een duidelijk pad voor ogen en houdt zich daar prima aan. Een ander loopt jaren te zwerven om in contact te komen met zijn ware doel hier op aarde. Gelukkig mag dat allemaal. Ook die persoon bewandelt zijn levenspad zoals die zich ontvouwt.

Feeling alive

Er zijn zoveel manieren om in verbinding met jezelf te komen. Voor mij is schilderen de belangrijkste methode. Het voelt fijn om in gesprek te gaan met mijn doek. De irritante stukjes zijn welkome boodschappen en dat vind ik geweldig. Zeker als ik weer zo’n schilderij heb dat werkelijk vanuit mijn tenen mag komen. Als het ware pers ik alle levenssappen door mijn lijf en oh, wat voel ik mij dan helemaal “alive”, helemaal in overgave, helemaal Zen met het leven en met het Goddelijke in en om mij. Elk schilderij, zoals “de reis door grijs” was een perfect voorbeeld van weer een stukje transformatie.

Dan ben ik weer een mooie vlinder die dartelt van de ene bloem naar de ander. Zo vrij. Zo in al haar glorie. Wat is dat een heerlijk gevoel! Ik kan het eenieder aanraden. Dit is ook waarom ik elke week vol passie in mijn atelier sta en kan genieten van alle prachtige transformatieprocessen die er telkens plaatsvinden.
Wat een geluksvlinder ben ik!

Je “wake up call”

Durf jij te transformeren? We beginnen allemaal als een rups. Er staat geen tijdslimiet op wanneer wij vlinder “moeten” worden. Misschien als er iets in je leven gebeurt waardoor je een soort “wake up call” krijgt, dat je dan pas in je cocon verdwijnt. Wanneer de nieuwe informatie “geprocessed” is en volledig in je systeem is verankerd kom je uit je cocon als die prachtige vlinder.

Ik heb zoveel mensen zien veranderen in prachtige vlinders in de loop der jaren. Het schilderen heeft ze diep geraakt, soms merken ze het echt bewust en andere keren onbewust. De kleuren hebben hun werk gedaan op een level dat wij soms met ons verstand niet kunnen begrijpen. Dat hoeft ook niet. Het lef dat ze nodig hadden om de “irritante” stukjes weg te halen heeft ervoor gezorgd dat ze bijvoorbeeld ineens beter voor zichzelf op kunnen komen. Ineens een gevoel hebben dat het tijd is voor iets anders, dat komt ook vaak voor. Het is wonderlijk wat er gebeurt als je het eerst allemaal mag “oefenen” op je doek.

Hoe zal jouw transformatieproces zijn? Ik heb geen idee! Voor iedereen is het anders en dat maakt mijn werk juist zo interessant.

Wil je het zelf komen ervaren, kijk bij “wekelijkse date met je ezel!”

Heb je vragen, neem gerust contact met mij op.

Tot gauw mooie vlinder die je bent.

Met h-ART-elijke groeten,
Sylvia

P.S. laat gerust je mening achter.