Wie is Sylvia te Braake?

Ik ben Sylvia te Braake. In 2004 heb ik Atelier Kunstig Art opgericht.
Intuïtief schilderen bestaat voor mij uit twee delen.
Schilderen = techniek en
intuïtie = gevoel.
Wat gebeurt er op je doek? Wat gebeurt er met jezelf? De vertaalslag maken van je doek naar je eigen leven is een bijzonder en mooi proces. De reden waarom ik op deze manier werk/schilder heeft alles te maken met wie ik ben en hoe ik opgroeide.

Baobab - gevoelswereld

Biografie

Als jongste van 5 kinderen werd ik, in 1961, geboren in Zimbabwe, voormalig Rhodesië. Mijn ouders waren hier enkele jaren eerder vanuit Nederland naar toe geëmigreerd. Mijn vader was werkeloos en het gezin ging door een moeilijke tijd. Wij verhuisden elke 2 jaar en voor een verlegen meisje betekende dat iedere keer weer nieuwe vrienden maken, nieuwe scholen.

Toen ik 8 was gingen mijn ouders scheiden. Een moeilijke tijd volgde. Beide ouders hertrouwden. Na het overlijden van haar tweede man, besloot mijn moeder dat ze definitief terug wilde naar Nederland ook in verband met de burgeroorlog.
Ik was 14 en als jongste van het gezin moest ik mee. Vreselijk vond ik het! Met heel veel verdriet nam ik in 1976 afscheid van mijn familie. Iedereen bleef immers achter in Zimbabwe

Het was moeilijk wennen in Nederland. Alles was hier zo anders.

Een paradijs; omdat je hier werkelijk alles kon kopen en dan nog de keus had welke merk! Wij kwamen uit een land dat te maken had met sancties. Burgeroorlog. Benzine op de bon, af en toe een stukje kaas, een enkel keer kon je echt wit papier kopen.

Aan de andere kant is het leven hier zo anders. Het klimaat …brrrr wat koud! Ik miste mijn warme zonnetje. Ik miste het dorre gras; hier is alles altijd groen.
De mensen namen geen blad voor hun mond. Door mijn Engelse opvoeding en manieren leek dit zeer onbeleefd, hoe men met en over anderen sprak. Ook op school weinig respect voor de leerkrachten. Dat kende ik niet.

Mijn leven ging hier door en ik besloot om hier mijn toekomst te bouwen, trouwde en kreeg kinderen. Het heimwee naar dat mooie Zimbabwe en de familie bleef.

Intussen leerde ik mijzelf steeds beter kennen en durfde te worden wie ik werkelijk ben. Helaas resulteerde dat in een scheiding. Een nieuwe levensfase voor mij en de kinderen brak aan.

De kinderen hadden veel moeite op school. We hebben wat problemen moeten overwinnen! We bleven altijd vechten en trouw aan onze opvattingen; wat we wilden en hoe we wilden leven. Moe waren we van al die regeltjes en “hoe het hoort”. Misschien zijn die regels niet meer van deze tijd en zeker niet met de kinderen van nu. Een moeilijke pad maar wel erg interessant.

Ziekte

Door teveel stress en niet goed voor mezelf zorgen ben ik in de zomer van 2012 ernstig ziek geworden. Uiteindelijk is colitis ulcerosa ontdekt; een chronisch dikke darm ontsteking.
Door mijn overtuiging dat alles wat je in je leven tegenkomt een reden heeft, heb ik een enorm zwaar, maar waardevol leerproces doorlopen. En wat een beloning als je de boodschappen begrijpt.

Mijn ziekteperiode is een diepte punt geweest maar ook een van de mooiste periodes uit mijn leven. Ik heb de meest wonderlijke dingen meegemaakt en vooral zoveel liefde en warmte ontvangen van mijn eigen deelnemers aan de workshops. Die kwamen zelfs bij mij poetsen elke week!! Het was een bijzonder periode.

Het heeft mij nog duidelijker gemaakt hoe belangrijk het is om vanuit liefde en dankbaarheid te leven. Jezelf niet als slachtoffer te zien; je komt niet verder, je blijft in angst leven. De lessen uit elke situatie halen en een leven kiezen vanuit liefde, dat verrijkt je leven. Ik kan eerlijk zeggen dat ik me nog nooit zo gelukkig hebt gevoeld als de afgelopen jaren. Trouw zijn aan jezelf. In dankbaarheid je dag beginnen en eindigen, zorgt er voor dat je helemaal anders in het leven staat. En humor! Dat is zo belangrijk: het leven iets minder serieus nemen; spelen met het leven. Daarom is spelen met verf en kleurpotloden ook zo heerlijk. Zorg dat je innerlijke kind altijd bij je is. Speel!

In juni 2013 was ik eindelijk zover om weer workshops te geven. Met behulp van mijn deelnemers kon ik weer starten. Wat was ik hier blij mee; een teken dat het eindelijk beter ging met me; dat iedereen eindelijk weer kon komen schilderen.

Schilderen

Ik kwam in 1987 in aanraking met volksschilderen. In 1991 begon ik met olieverf en dat was in het begin een kommer en kwel om de verf op de plankjes te krijgen. Wij schilderden op goedkope plankjes; nadeel, de verf bleef slecht zitten. Uiteindelijk doorgezet, echte doeken gekocht en ik had mijn passie gevonden. Een eigen atelier en van mijn hobby mijn werk maken. Het was mijn ultieme droom!

In 2000 volgde ik een workshop “acryl schilderen” bij Auke Rodrigo. Dit was het helemaal; vanuit jezelf schilderen, het laten ontstaan. Of het resultaat nou abstract of realistisch werd, het maakte niet uit. Ik genoot van het proces en ik zag hoe het schilderen mij veranderde. Ik kwam steeds meer uit mijn schulp en ik begon steeds meer zelfvertrouwen te krijgen.

Ik realiseerde me, dat het schilderen op deze manier zoveel parallellen had met mijn eigen leven. Ik had constant de keuze om dingen te veranderen op mijn doek. Ik was baas over mijn doek, mijn schilderij. Ik bepaalde in welke richting het ging. Ik kon het sturen. Ik kon de uitkomst beïnvloeden. Niet dat de workshop zo werd gegeven, maar ik ging zelf enorm de diepte in met wat er gebeurde op mijn doek. Ik merkte welke invloed dit op mijn ontwikkeling had. Door dit besef kreeg ik steeds meer lef om de dingen te veranderen op het doek, maar ook in mijn eigen leven.

Een droom komt uit

In 2004 startte ik Atelier Kunstig Art. Mijn droom was werkelijkheid geworden. Wat genoot ik van de workshops geven, het schilderen, het delen met anderen over het gesprek wat je met je doek kan hebben tijdens het schilder proces. Dit proces ging ik steeds dieper en dieper uitwerken. Het boeide me enorm te ervaren hoe krachtig dit is in je eigen healing. Ik had genoeg om te helen uit mijn jeugd en ging hiermee aan de slag.

NLP: Neuro Linguïstisch Programmeren

In 2010 ben ik de opleidingen NLP, Practioner en Masters gaan volgen. Tijdens de opleidingen kwam ik erachter, dat veel technieken die ik toepas zoals “in het gesprek zijn “ met mijn doek, ook technieken zijn van NLP therapeuten. Het werd mij steeds duidelijker dat ik mijn eigen therapie als het ware had gevormd. NLP op doek! Hoe geweldig was dat; tijdens het schilderen helemaal in contact zijn met je ware zelf? Ik genoot van dit proces. Dit was ook mijn doel, om dit te delen met anderen.

Kistje versierd met volksschilderen

Eerste atelier op de Zomerdijk in IJsselstein

Tweede atelier op de Zomerdijk – eens zo groot!

Alleen mijn keukenmuren stonden nog!

Mijn nieuwe atelier aan de Indrustrieweg

Brand

22 juni 2013 is de dag die ik niet snel zal vergeten. Het gebouw waar mijn atelier in was gevestigd is in vlammen opgegaan. Hoe onrealistisch, een ver van mijn bed show! Ik kon niet geloven dat mij dit overkwam. Na een jaar zo ziek geweest te zijn. Dit voelde zo oneerlijk, zo onterecht. Maar het gebeurde.

25 jaar schilderijen verwoest.
25 jaar aan schilder spullen die ik had verzameld… weg.
Spullen die ik had gekocht en nog niet had gebruikt. Ook weg!
De schilderijen van mijn deelnemers… weg.
We hebben uit eindelijk bijna 300 schilderijen verloren. Een trieste dag.

Drie muren waren blijven staan, de muren van mijn keuken. Die stonden daar fier en krachtig bovenop de puinhoop.
Ze leken te zeggen:

“Ons krijg je niet kapot. We gaan door!!”.

 Eindelijk een nieuwe start

Na ruim een jaar zoeken naar een nieuw atelier, had ik eind juli 2014 eindelijk de sleutel in mijn hand van mijn nieuwe ruimte aan de Industrieweg 40.
Weliswaar de helft kleiner en zonder ramen, maar wat ben ik blij. Ik kan in ieder geval weer workshops geven.

Mijn gezondheid gaat vooruit maar ik merk dat ik nog altijd niet zoveel energie heb zoals vroeger. De bezorgdheid blijft, maar ik weet diep in mijn hart dat workshops mij ook energie gaan geven. Bovendien weer de ruimte hebben om zelf te mogen schilderen. Wat heb ik dat gemist!

Langzaam komen de workshops op gang en kan ik weer 5 groepen in de week hebben.
Ik ben erg blij maar helaas gaat mijn leven niet altijd over rozen. Privé gebeuren er steeds dingen die heftig zijn voor mij en mijn kinderen.

Nieuwe atelier aan de Hitteschild 2-4

Weer pech

In december 2015 lig ik plotseling op de intensive care unit.
Ik voel me niet lekker. Gelukkig dat mijn jongste zoon zo helder was om het ziekenhuis te bellen anders was ik er niet meer geweest.

Dat ik zomaar “kortsluiting” had, was vreselijk eng. Ineens was mijn bloeddruk verontrustend gezakt en mijn ontstekingswaarde flink omhoog. De CT-scan liet niets zien en de artsen wisten niet wat er aan de hand was. Uiteindelijk knapte ik weer op en was net op tijd thuis om Kerstmis te vieren met mijn steun en toeverlaat: mijn kinderen.

In januari opende mijn broer voor aanvang van de workshops het atelier en via Skype heb ik lesgegeven. Een maand later ben ik weer gaan opbouwen met een uur in elke groep. Je zult wel begrijpen, dat dit voor mij een moeilijke periode was.

Niet werken betekent geen inkomen.
Financieel zag het er niet goed uit en was dit een moeilijke fase in mijn leven. De maandelijkse huur opbrengen was al moeilijk, laat staan voldoende over hebben om van te leven.

Doorzetten of stoppen

In februari 2016 stond ik voor een moeilijke beslissing. Door blijven gaan met heel veel stress met de kans dat ik zomaar weer in ziekenhuis beland of stoppen en mijn huur opzeggen. Ik koos voor het laatste; er komt wat rust over me maar heb zo weinig energie dat ik ook niet kan bedenken wat ik nu zou moeten doen.

31 maart moet ik de ruimte leeg opleveren.
Wat ga ik doen met al mijn spullen?

Ik krijg een tip over een antikraakpand waar nog een ruimte beschikbaar zou zijn. Alleen kunstenaars mogen erin. Een paar weken later krijg ik een telefoontje dat ik de laatste ruimte mag hebben. Tjonge jonge wat een blijdschap voel ik. Mijn glimlach past niet meer in de woonkamer.

Ik “what’s app” me suf met mijn goede nieuws. Mijn klanten zijn allemaal net zo blij als ik!

Vanuit mijn tenen

Een drukke periode breekt aan; inpakken, verhuizen …De nieuwe ruimte is klein. Een maand later krijg ik de ruimte ernaast erbij. Er moet een toog in de muur gemaakt worden om één ruimte van te maken. Ik heb nog steeds weinig energie, maar al moet ik het uit mij tenen halen, ik zal het voor elkaar krijgen.

Met al deze klussen ben ik zo blij dat ik zoveel geweldig mensen om mij heen heb om mij te helpen. Zonder hen had ik het nooit kunnen doen. Het was veel werk maar ik ben zo trots op mijn vierde atelier.

Eigenlijk is dit het atelier waar ik altijd al van droomde.
Op de begane grond.
Grote Ramen.
Langs een wandel en fietspad.
Het was nu pas beschikbaar, daarom moest ik dus tijdelijk naar de Industrieweg!

Een impressie van de verhuizing. Vele handen maken licht werk! https://myalbum.com/album/xN97sp60M8MU

22 mei 2016 hebben we de officiële opening van het pand gehad. “Ateliers de Hit” noemen wij ons. Vijf kunstenaars die hun plek hebben gevonden in een oud schoolgebouw aan de Hitteschild 2-4 in IJsselstein.

Dankbaarheid kunstigart.nl

Mijn droom gaat door

Ondanks alle tegenslagen in mijn leven, is mijn passie voor intuïtief schilderen en lesgeven, het brandend vuur in mij dat ervoor zorgt dat ik door ga met leven. Mijn enthousiasme over mijn methode, wat deze voor mensen doet, is soms mijn redding maar soms ook mijn valkuil. Ik wil zoveel mensen bereiken en helpen dat ik mezelf soms voorbijga.

Toch ben ik blij met alles wat ik heb meegemaakt in mijn leven. Het heeft mij een rijker mens gemaakt en daar ben ik erg dankbaar voor.

Het schilderen heeft mij gered; door mij te kunnen uiten in mijn schilderijen heb ik inzichten gekregen waar ik aan mezelf wilde werken. In het begin was de confrontatie soms niet zo leuk, maar hoe meer ik mee ging in het proces hoe sneller ik erdoorheen ging en kon ik veel narigheid omkeren in iets positiefs.
Ben je nieuwsgierig wat ik zelf maak, kijk eens bij schilderijen.

Ik ben een gelukkig mens en ik geniet elke week van de mensen die komen schilderen.
Wij hebben veel plezier samen en helpen elkaar om wat luchtiger naar het leven te kijken.

Ik hoop dat ik je heb kunnen inspireren om ook te komen schilderen.
Gun jezelf een moment dat helemaal voor jou is. Dat je helemaal jezelf mag zijn. Dat je even “gek” mag doen. Dat je weer mag spelen en genieten van het leven.

Kom elke week daten met je ezel. Meld je nu aan voor de wekelijkse workshop!

“Het leven is een groot feest, alleen jij kan de slingers ophangen!”