Ben ik genoeg?

Hoe gaat het bij jou?

Bij mij was de gedachte dat “ik niet goed genoeg was” vroeger echt een issue. Dat hing samen met dat ik zwak was en niet veel aankon.

Bij mij werd het nog erger toen ik in Nederland kwam wonen. De taal was een zeer lastig thema en mijn heimwee zorgde ervoor dat ik snel emotioneel werd – dat werd gezien als zwak.

Baobab - gevoelswereld

Een grote mengelmoes

Er waren tijden dat ik niet durfde te praten, zodat niemand kon horen waar ik vandaan kwam. Als ze hoorde dat ik uit Rhodesië kwam, dat nu Zimbabwe heet, dan werd ik gelijk zowat aangevallen dat ik een slecht mens was die alle zwarte daar had gediscrimineerd. Ik wist niet wat mij overkwam want Rhodesië was geen Zuid-Afrika met zijn Apartheid. Nederland is geen België, toch? En ik praatte nooit over zwart en blank – we waren Europeanen en Afrikanen en alle andere continenten waren daar natuurlijk ook vertegenwoordigd. Een grote mengelmoes van culturen.

Door al dit soort ervaringen geloofde ik steeds minder in mezelf. Ik was blijkbaar toch niet zo’n goed mens. Al wist ik zelf dat ik nooit iets fout had gedaan en nooit iemand oneerlijk had behandeld. De media en het volk vertelde mij andere dingen. Als tiener kwam dat echt wel binnen.

Ik had een hele andere jeugd gehad. Niet iedereen van mijn leeftijd had een burgeroorlog meegemaakt, familie achtergelaten en in een ander land weer een nieuw leven moeten opbouwen in een cultuur die erg verwarrend was voor mij.

Aanpassen

Ik heb mij aangepast. Veel normen en waarden laten varen – want zo doen we dat hier in Nederland niet – werd mij regelmatig verteld. Meegaan met de rest was het devies van mijn moeder.

Ik heb mij zoveel mogelijk aangepast en waaide met de wind mee, zoals ik dacht dat het goed was om te kunnen overleven.

Een vrouw zei ooit tegen mij dat ik echt niet zwak was, want anders had ik het allemaal nooit overleefd. Ik was juist heel sterk!

Die zin heeft zo’n impact op mijn leven gemaakt en vanaf dat moment ben ik op een ontdekkingsreis gegaan. Binnen in mijn eigen kern. Ontdekken wat ik echt wil. Wat geeft mij energie? Waar word ik blij van? Waar wordt ik echt gelukkig van?

Het heeft inderdaad mijn wereld op zijn kop gezet. Ik startte mijn eigen atelier. Ik ging scheiden. Ik werd ernstig ziek. Mijn atelier is afgebrand. Ik werd weer ziek. Ik startte weer een atelier. Ja, ik ging door diepe dalen. En daar ben ik dankbaar voor, want….

Ik had het kennelijk allemaal nodig om tot een ware ontdekking te komen.

Nationale Kunstdagen

In 2016 heb ik voor de vierde keer een eigen atelier ingericht, al kwam het vanuit mijn tenen, ik ging door. Ineens begonnen schilderijen uit mijn kwast te vloeien en die vormde als vanzelf een mooie serie. Ik had er zo’n lol rin om ze te maken. Tjonge, jonge, het moet niet gekker worden, kunst die vanuit mijn hart, moeiteloos ontstaat.

De schilderijen bleven komen en in november 2018 heb ik meegedaan met de Nationale Kunstdagen in Nieuwegein.

Nou had ik in 2014 al meegedaan met de International Art Fair Rotterdam en in 2015 met Art Eindhoven, maar deze keer was het anders voor mij. Waarom?

Dat snapte ik niet zo goed, ik weet dat ik altijd mijn gevoel moet volgen en gewoon mee moest doen.

Overweldigend

Na het inrichten van de stand samen met een van mijn hulptroepen, zag ik de stand schuin tegen over mij. Het was van een bekende kunstenares waar ik ooit een dagworkshop had gevolgd.

Heel langzaam kwamen oude herinneringen terug.

In 2005 ben ik met een groepje dames van het atelier naar Holland Art Fair in Den Haag geweest. Ik keek mijn ogen uit.

Er gebeurde iets met mij tijdens die Art Fair. Ik zie mij daar nog staan denken “je zal hier maar staan met je werk. Nou dan heb je het echt gemaakt”.

Op 9 november 2018 om omstreeks 17.00 uur, toen mijn stand ingericht was  gebeurde er van alles en nog wat bij mij.

Helemaal high

Ik voelde me zo trots. Trots op mezelf, dat gevoel overspoelde me gewoon. Voorlopig stond ik nu ook op een Art Fair met bekende kunstenaars. Ik heb het misschien nog niet zover geschopt als zij, in mijn hart en in mijn systeem echter vond een shift plaats. Het was ongelooflijk.

Het hele weekend stond ik daar high van de positieve energie die door mijn lichaam raasde. Op advies van een Feng Shui master had ik mijn rode jasje aangetrokken. Ik stond daar te glunderen en blij te stralen zoals ik dat nog nooit heb gedaan.

Toen wist ik het zeker – IK sta nu echt in mijn eigen kracht!

Ineens kwamen er zoveel scenario’s voorbij:

  • Hoe ik hier op school tegen de stroom in ging om alleen rokken en jurken te dragen en niet hetzelfde als de rest. Schooluniformen hoefde ik niet meer te dragen, dus ik wilde zeker niet op de rest lijken.
  • Op mijn werk deed ik hetzelfde, terwijl veel dames alleen broeken droegen.
  • Ook herinnerde ik mij dat ik ooit een galerie had aangeschreven over mijn schilderijen. Het antwoord was heel duidelijk: “Houd je schilderijen voor in je eigen huis voor familie, want ze zijn het niet waard om buiten de deur gezien te worden en ik had ook al geen academische opleiding, dus het ging niets worden met mij”.

Toen dacht ik “ik heb jou niet nodig, ik doe het zelf wel!”

Zo waren er nog veel meer van dit soort voorgevallen.

Doorzetten

Wat ben ik toch blij dat ik eigenlijk “een beetje” dwars, eigen-WIJS ben. Dat ik me kennelijk door niemand, niet door ziekte, brand of wat dan ook, van mijn pad / plan heb laten afwijken.

Tjonge, jonge, wat ben ik sterk en krachtig. Ik ben genoeg. Ik ben trots op mezelf op wat ik allemaal wel heb gedaan – geloof en vertrouwen blijven houden in mezelf en mijn droom.

Ik ben genoeg!

Ik heb laatst een prachtig stuk gezien van Marisa Peer over “I am enough” ik ben genoeg.

Wij zijn geboren als baby. Wij hebben vertrouwen. We hebben liefde in ons en geloven in ons eigen kunnen. We huilen en er komt eten. We huilen en we worden verschoond. Iedereen vindt ons lief, bewondert ons en maakt rare geluiden naar ons. Wij liggen dan echt niet in ons bedje met onze handen voor ons gezicht van: “Oh, kijk mij vandaag niet aan. Ik heb een “bad hair day”. Mijn truitje zit onder het spuug. Ik ben lelijk”. Nee, die gedachten hebben wij niet. Wij genieten van de aandacht. Wij zijn helemaal onszelf. Wij zijn gewoon krachtig. Dat hebben wij allemaal (al) in ons.

Helaas zijn wij het soms, gewoon vergeten. We zijn onszelf soms even kwijt. Ik roep al jaren: “Het leven is simpel” en hoe precies wist ik ook niet.

Nu wel.

Ik ben genoeg. Dit zeg ik als eerste tegen mezelf als ik wakker word en als laatste voor ik ga slapen. Ik ben mijn hersenen en onderbewustzijn  aan het trainen, aan het herprogrammeren. Ik ben genoeg. Jij ook!

Sta in je kracht. Dat is je geboorterecht!

Met liefde en h-ART-elijke groeten,
Sylvia

P.S. Speciale decemberactie: 10% korting op alle workshops en op de strippenkaarten. Ook op de cadeaubonnen. Ik wil zo graag iedereen laten ervaren hoe je in overgave kan zijn tijdens het schilderen.
Dat is mijn missie!